op 9 oktober 2006 noemde ik de Umarex P45-A voor het eerst 'Amputeerchinees' en dat was te danken aan het feit dat de Umarex twee vingertopjes goeddeels van de rest van de vingers scheidde. Ik schreef er topic over, is vast nog wel ergens te vinden. Al met al was mijn lichaam er niet aan toe om twee vingertopjes te missen en uiteindelijk zijn ze met voldoende hechtingen, antibiotica en gezond eten weer deel van mijn lichaam uit gaan maken. Dat ik daar blij mee ben moge duidelijk zijn. De timing van de Umarex was kut, het was de eerste woensdag van de bouwvak.
Enkele weken geleden kwam een collegaschutter met het verhaal over een kennis die Chinees zijspannertje had waar ie niet mee durfde te schieten (de collegaschutter that is). Na wat ge-oudwijf opperde ik het vermoeden dat het wel eens een onvervalste amputeerchinees zou kunnen zijn!
Ik voelde twee vingertoppen tintelen en heb een bod uitgebracht op de Amputeerchinees.
En Lo and Behold!
De Amputeerchinees!

In originele doos.

In al haar glorie.

Er zitten nog net geen reserve-vingertopjes geleverd bij de buks.
.................................